Annelik Ve Babalık

İncil’e Göre: Annelik ve Babalık

İncil’e göre, annelerin ve babaların çocuklarını nasıl büyütmeleri lazım? Birçok ayet bu konudan bahsetse de bir tanesi çok güzel bir şekilde özetliyor: “Ey babalar, siz de çocuklarınızın öfkesini uyandırmayın. Onları Rab’bin terbiye ve öğüdüyle büyütün.” (Efesliler 6:4). Bu ayetten ne öğrenebiliriz?

Öncelikle, bu ayet kime hitap ediyor? Babalara. Tabii anneler de bu buyruğa uymalı. Fakat bu ayet babaların çocuklarını büyütme görevi olduğunu belirtiyor. Bugünlerde bu görev bazen sadece annelere yükleniyor. Ama hem annelerin hem de babaların farklı sorumlulukları vardır.

Öfkesini Uyandırmayın!

Ayetin ilk buyruğu şudur: “…çocuklarınızın öfkesini uyandırmayın”. Babalar ve anneler çocuklarına sık sık öfkeleniyor. Ama İncil’e göre bu işe yaramaz. İncil diyor ki, “İnsanın öfkesi Tanrı’nın istediği doğruluğu sağlamaz.” (Yakup 1:20). Belki annesi veya babası öfkelendikten sonra, çocuk korkudan susuyordur. Ama kalbinde ne oluyor? Kendi öfkesi uyanıyor. Öfke bir çocuğun yüreğini Tanrı’ya ve Tanrı’nın istediği doğruluğa yöneltmiyor.

Babaların ve annelerin çok sabırlı olmaları lazım. Tabii çocuk büyütmek çok zor bir iş ve öfkelenmemek zor olabilir. Ama İncil diyor ki, “Sevgi sabırlıdır…kolay kolay öfkelenmez…” (1. Korintliler 13:4-5). En iyi sabır örneği Tanrı’dır. Kutsal Kitap defalarca şunu diyor: “RAB lütufkâr ve sevecendir, tez öfkelenmez, sevgisi engindir.” (Mezmurlar 145:8). Tanrı bizim göksel Babamızdır. O bizi seviyor ve bize karşı çok sabırlıdır.

Rab’bin Terbiyesiyle ve Öğüdüyle Büyütün

Babalar ve anneler çocuklarına öfkelenmek yerine onlara yüz verip onları şımartmalı mı? Hayır. Ayetin ikinci buyruğu şöyle diyor: “Onları Rab’bin terbiye ve öğüdüyle büyütün”. Çocukları terbiye etmek, onlara öfkelenmekle aynı şey değildir. Öfkenin aksine, terbiye doğruluğu sağlar. “Terbiye edilmek başlangıçta hiç tatlı gelmez, acı gelir. Ne var ki, böyle eğitilenler için bu sonradan esenlik veren doğruluğu üretir.” (İbraniler 12:11) Dolayısıyla babaların ve annelerin öfkelenmeden, sevgiyle çocuklarını terbiye etmeleri lazım.

Sadece terbiyeyle değil, babaların ve annelerin çocuklarını, Rab’bin öğüdüyle büyütmeleri gerek. Tanrı yasayı İsrail halkına verdikten sonra şöyle dedi: “Sözlerimi çocuklarınıza öğretin. Evinizde otururken, yolda yürürken, yatarken, kalkarken onlardan söz edin.” (Yasa’nın Tekrarı 11:19). Babalar ve anneler Tanrı’nın sözünü çocuklarına öğretmeliler. Kutsal Kitap diyor ki, “Çocuğu tutması gereken yola göre yetiştir, yaşlandığında o yoldan ayrılmaz.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 22:6).

Bunu Göksel Babamızdan öğrenebiliriz. O bizi terbiye ediyor ve öğüt veriyor. “Babalarımız bizi kısa bir süre için, uygun gördükleri gibi terbiye ettiler. Ama Tanrı, kutsallığına ortak olalım diye bizi kendi yararımıza terbiye ediyor.” (İbraniler 12:10) Tanrı, çocukları olarak bizi seviyor. O bizi öfkelenmeden, sabırla terbiye ediyor ve bize öğretiyor (Yuhanna 6:45, 1. Selanikliler 4:9). Biz de O’nun yaptığı gibi yapalım.

Esen Kalın